کعبه دلها بر زمین پانهاد

به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری صدا و سیما ،امام حسین (ع) به قول مشهور روز سوم ماه شعبان سال چهارم  هجرت در شهر مدینه به دنیا آمد. به این مناسبت برخی از دیدگاه های اندیشمندان جهان در مورد این امام همام را بازتاب می دهیم. بی شک برخی از آنان مسلمان نیستند ولی زندگینامه امام سوم برایشان درس بزرگی بوده است. 

امام خمینی (ره) می فرماید:

 «انقلاب اسلامى ایران، پرتویى از عاشورا و انقلاب عظیم الهى آن است. کربلا کاخ ستمگرى را با خون درهم کوبید و کربلاى ما کاخ سلطنت‌ شیطانى را فرو ریخت. کربلا را زنده نگه دارید و نام مبارک حضرت سیدالشهدا را زنده نگه دارید که ‌با زنده بودن او اسلام زنده نگه داشته مى‌ شود. مساله کربلا که خودش در راس مسائل سیاسى هست، باید زنده بماند. ملت بزرگ ما باید خاطره عاشورا را با موازین اسلامى، هر چه شکوه مندتر حفظ نماید».

ماهاتما گاندی، رهبر بزرگ انقلاب هندوستان می گوید:

 «من برای هند چیز تازه ای نیاوردم؛ فقط نتیجه ای را که از مطالعات و تحقیق هایم درباره تاریخ زندگی قهرمانان کربلا بدست آورده بودم، ارمغان ملت هند کردم. اگر بخواهیم هند را نجات دهیم واجب است همان راهی را بپیماییم که حسین بن علی علیه السلام پیمود».

توماس کارلایل مورخ مشهور انگلیسی می نویسد:

 «بهترین درسی که از تراژدی کربلا می گیریم این است که حسین (علیه السلام) و یارانش ایمان استوار به خدا داشتند. آنها با عمل خود روشن کردند که تفوقِ عددی در جایی که حق با باطل روبرو می شود اهمیتی ندارد. پیروزی حسین (علیه السلام) با وجود اقلیتی که داشت باعث شگفتی من است».

واشینگتن ایرونیک، تاریخ نویس امریکایی می نویسد:

«برای امام حسین علیه السلام ممکن بود که زندگی خود را با تسلیم شدن در برابر اراده یزید نجات بخشد، لیکن مسوولیت پیشوای اسلام اجازه نمی داد که او یزید را به عنوان خلیفه بشناسد. او به منظور رها ساختن اسلام از چنگال بنی امیه به سرعت خود را برای قبول هر ناراحتی و فشاری آماده ساخت. در زیر آفتاب سوزان سرزمین خشک و در روی ریگ های تفتیده عربستان روح حسین علیه السلام فناناپذیر است. ای پهلوان و ای نمونه شجاعت و ای شه سوار من؛ ای حسین».

اِدوارد بِراون مستشرق معروف انگلیسی می گوید:

«آیا قلبی پیدا می شود که وقتی درباره کربلا سخن می شنود، آغشته به اندوه نگردد؟ حتی غیرمسلمانان نیز نمی توانند پاکی روحی را که در این جنگ تحت لوای اسلام انجام گرفت انکار کنند».

چارلز دیکنز نویسنده انگلیسی می نویسد:

«اگر منظور امام حسین علیه السلام جنگ در راه خواسته های دنیایی بود، من نمی فهمم چرا خواهران و زنان و اطفالش به همراه او بودند؟ پس عقل چنین حکم می کند که او فقط برای اسلام، فداکاری خویش را انجام داد».

گیبون، مورخ معروف انگلیسی می گوید:

«با آن که مدتی از واقعه کربلا گذشته و ما هم با صاحب واقعه هم وطن نیستیم، مع ذلک مشقّات و مشکلاتی که حضرت حسین علیه السلام تحمّل نمود، احساسات سنگدلترین خواننده را بر می انگیزد، چندان که نوعی عطوفت و مهربانی نسبت به آن حضرت در خود می یابد».

نیکلسون، خاورشناس معروف می نویسد:

«بنی امیه سرکش و مستبّد بودند، قوانین اسلامی را نادیده انگاشتند و مسلمین را خوار نمودند... چون تاریخ را بررسی کنیم گوید: دین بر ضد فرمان فرمایی تشریفاتی قیام کرد و حکومت دینی در مقابل امپراتوری ایستادگی نمود. بنابراین تاریخ از روی انصاف حکم می کند که خون حسین (علیه السلام) به گردن بنی امیه است».

 دروویل در سفرنامه خود می نویسد:

«سرگذشت غم انگیز امام حسین علیه السلام و یارانش اذهان نیمی از جهان اسلام را به خود مشغول داشته است. گذشت قرن های بسیار که هرکدام فاجعه ها و غمهای خود را به همراه دارد این داغ را بی اثر نکرده است و احساسی را که یادآوری آن واقعه برمی انگیزد تخفیف نداده است... حتی دشمنان حسین علیه السلام با دیدن مقاومت بردبارانه او و از خودگذشتگی یارانش به رحم آمدند. وقایع ثبت شده روز هولناک دهم محرم چنان از عواطف پاک انسانی سرشار است که مردم را تکان می دهد و تأثر آنها را از نسلی به نسلی دیگر منتقل می کند».

محمدعلی جناح، از سیاستمداران پاکستان :

«نظیر حسین (علیه السلام) در شجاعت و شهامت در سراسر جهان وجود، نتوان یافت. به اعتقاد من همه مسلمانان و همه جهانیان باید از این شهید راه خداوند و فدایی بی نظیر حق و حقیقت، سرمشق و عبرت بگیرند.»