به گزارش سرويس بين الملل
خبرگزاري صدا و سيما، دانشمندان روسی از کشف پروتئینی خبر دادند که میتواند به توقف رشد تومورهای سرطانی کمک کند و سلولهای سرطانی را وادار میسازد خود را نابود کنند.
به گزارش خبرگزاری اسپوتنیک، به گفته دانشمندان این پروتئین غیر معمول که در سلولهای پوستی انسان و دیگر موجودات خونگرم پیدا میشود، از ساختاری مولکولی مشابه ساختار مولکولی سموم مارها و دیگر خزندگان برخوردار است.
ژنوم انسان و دیگر جانداران پر سلولی از انواع مختلف ژنها بادستورالعمل ویژه تشکیل شده است که به برخی سلولها دستور میدهد تحت شرایط خاص خود را نابود سازند. معمولا این واکنشها در نتیجه فرایندهای داخلی سلولی ایجاد نمیشود بلکه از طریق تماس غشای سلول با برخی مولکولهای خاص پیام رسان فعال میشود. این فرایند امکان میدهد تا سیستم ایمنی بدن سلولهای «یاغی» را که خطر تشکیل تومورهایی سرطانی را ایجاد میکنند نابود و بدن را از سلولهای پیر و ضعیف پاکسازی کند.
دکتر میخائیل شولپکو از آکادمی علوم بیوشیمی روسیه و از مولفان این تحقیق اعلام کرد پروتئینهای خاصی در سلولهای پوستی پستانداران پیدا شده است که ساختاری مشابه ساختار سموم مارها و خزندگان دارد ولی بر خلاف «پسرعموهای سمی» خود که درجهت ممانعت از انتقال پیامها و تکانههای عصبی فعالیت میکنند، این پروتئینهای انسانی که اس ال یو آر پی SLURPs خوانده میشوند، بر روی دستگاه عصبی اثر نمیکنند بلکه بر روی همه انواع سلولها تاثیر میگذارند و موجب تسریع یا تضعیف رشد سلولی میشوند.
این یافتهها دانشمندان را بر آن داشت به بررسی این موضوع بپردازند که آیا میتوان از این پروتئینها در جهت مبارزه با سرطان به عنوان نوعی «پیام توقف» رشد سلولهای سرطانی بهره برداری کرد یا خیر. آنها با رشد دادن سلولهای پوست، پستان، ریه و راست روده در محیط آزمایشگاهی و قرار دادن آنها در برابر حجم زیادی از پروتئینهای SLURP-۱ و SLURP-۲ این ایده را به بوته آزمایش گذاردند.
نتایج این تحقیقات نشان داد هر دوی این پروتئینها به گونهای چشمگیر با متوقف کردن عملکرد گیرندههای ویژه تقسیم سلولی بر روسی سطح سلولها، روند رشد تقریبا همه انواع سرطانها را کند کردند. دانشمندان دریافتند که پس از یک روز تعداد سلولهای سرطانی در مقایسه با نمونههای کنترل تومور حدود چهل تا هفتاد درصدکاهش پیدا کرد.
افزون بر آن تزریق حجم زیادی از این پروتئینها به داخل محتوی مواد مغذی سلولی موجب شد سلولهای سرطانی حتی مقدار بیشتری از این مولکولهای مشابه را تولید کنند تا در نهایت زنجیرهای از واکنشها شکل بگیرد که منجر به خودتخریبی سلولهای سرطانی شود و این سلولها اساسا خودشان را نابود سازند.
دکتر شولپکو افزود: ما به مطالعات در زمینه نحوه عملکرد این پروتئینها بر روی دیگر الگوهای سرطانی از جمله کشت سلولی تومورهای اولیه و تومورهای انسانی کاشته شده در بدن حیوانات آزمایشگاهی ادامه خواهیم داد و در صورت تایید نتایج، امکان مطالعات بالینی بر روی بیماران وجود خواهد داشت. «به گفته دانشمندان برای تعیین نحوه دقیق عملکرد این پروتئینها در ایجاد خودتخریبی سلولهای سرطانی و نقش آنها در بدن هنوز بایدمطالعات بیشتری صورت بگیرد.