امید تازه دانشمندان برای مقابله با سرطان در انسان
یک تیم بینالمللی از دانشمندان در مطالعه جدید خود مشخص کردند چرا فیلها، به عنوان یکی از بزرگترین موجودات روی کره زمین، نرخ پایینی از سرطان را تجربه میکنند.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ، تحقیقات پژوهشگران نشان میدهد که این پستانداران دارای گونههای ژنتیکی منحصربهفردی هستند که خطر ابتلا به تومور را کاهش میدهد و این یافتهها میتواند به توسعه روشهای جدید برای درمان سرطان در انسانها کمک کند.
با بزرگتر شدن یک موجود زنده و تکثیر سلولهای آن، احتمال جهشهای سرطانی در آن نیز افزایش پیدا میکند. در واقع، موجود زنده هرچقدر بزرگتر باشد، سلولهای بیشتری دارد و خطر ابتلا آن به سرطان نیز با افزایش سن بیشتر میشود. با این حال، در برخی گونههای بزرگتر مانند نهنگها و فیلها، به نظر میرسد شواهد بسیار کمی از سرطان وجود داشته باشد، علیرغم اینکه این موجودات بزرگ هستند و عمر طولانی دارند.
طول عمر فیلها تقریبا مشابه انسانها است، اما علیرغم جثه بسیار بزرگشان، حتی در سنین بسیار زیاد هم علائم بسیار کمی از سرطان در آنها دیده میشود. تخمین زده شده است که پنج درصد از فیلها در نهایت تسلیم سرطان میشوند، درحالیکه این میزان برای انسانها ۲۵ درصد است.
طبق مطالعه مهمی که چند سال پیش در مورد روشهای مقابله این پستانداران عظیمالجثه برای مقابله با سرطان انجام شده بود، فیلها دارای ۲۰ نسخه مختلف از یک ژن سرکوبکننده تومور به نام p۵۳ هستند. این ژن پروتئینی (با همان نام p۵۳) تولید میکند که تا حدودی مانند یک نگهبان در برابر تقسیمهای سلولی عمل میکند.
هنگامی که ژن p۵۳ به درستی کار نمیکند، سلولهای آسیبدیده میتوانند تکثیر شوند و بافتهای سرطانی افزایش پیدا میکند. تصور میشود که اختلال در تنظیم این ژن نقش مهمی در گسترش بیش از نیمی از سرطانهای انسانی دارد، اما برخلاف فیلها، ما فقط یک نسخه از این ژن را در بدن خود داریم.
حالا دانشمندان در تحقیق جدید خود، نحوه دقیق سرکوب سرطان توسط ژنهای مختلف p۵۳ در فیلها را بررسی کردهاند.
به گفته دانشمندان، فعالیت p۵۳ در یک سلول توسط ژن دیگری به نام MDM۲ تنظیم میشود و فعالیت آنها تاثیر زیادی روی عملکرد سلولهای سالم دارد. تحقیقات جدید نشان میدهد فیلها دارای مجموعهای باورنکردنی از پروتئینهای مختلف p۵۳ هستند که میتوانند راههای غیرفعالسازی MDM۲ را افزایش دهند.
این مسیر p۵۳–MDM۲ برای عملکرد سلولهای سالم اساسی است – p۵۳ برای بررسی سلامت سلول وارد میشود و MDM۲ با ارسال سیگنالی مبنی بر اینکه همه چیز خوب کار میکند، مانع از آغاز مرگ سلولی p۵۳ میشود. به طور دقیق، p۵۳ سلامت سلول را بررسی میکند و MDM۲ با ارسال سیگنالی مبنی بر اینکه همهچیز به درستی کار میکند، مانع از شروع مرگ سلولی آن میشود.
تحقیقات جدید نشان میدهد فیلها دارای مجموعهای باورنکردنی از پروتئینهای مختلف p۵۳ هستند که میتوانند راههای غیرفعالسازی MDM۲ را افزایش دهند.
با توجه به اینکه انسانها تنها یک ژن p۵۳ دارند، تکثیر سلولهای سرطانی سریعتر و راحتتر انجام میشود. اما در فیلها، پروتئین p۵۳ دهها شکل مولکولی مختلف به خود میگیرد و با وجود MDM۲ از غیرفعال شدن آنها جلوگیری میشود تا تکثیر بسیاری از سلولهای سرطانی را متوقف کند.
«فریتز ولراث» یکی از محققان این پژوهش از دانشگاه آکسفورد توضیح میدهد: «این مطالعه پیچیده و جذاب نشان میدهد که فیلها تا چهاندازه فوقالعاده هستند و بررسی و مطالعه درباره آنها تا چهاندازه برای ما مهم است.»
با وجود این تحقیقات، میتوان انتظار داشت که پزشکان و دانشمندان در آینده، روشهای جدیدی برای درمان سرطان در انسانها ارائه کنند.