شهید آیت الله مدنی، مبارزی که تبعیدگاه را به سنگر مبارزه تبدیل می‌کرد+فیلم

به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، شهید آیت الله مدنی، در شمار عالمانی است که از عمر شریف خود در راه احیای معارف اسلامی و نشر فرهنگ اهل بیت علیهم السلام بهره برد و در سنگر‌های گوناگون، به ستیز با جهل و تباهی و ستم پرداخت.

شهید اسدالله مدنی از جوانی قدم در راه مبارزه با طاغوت نهاد و در این راه، دستگیری‌ها و تبعید‌های مداوم را به جان خرید.

در سال‌های دوری از وطن و زندگی در نجف اشرف، جاذبه معنوی او، روشن ضمیران حقیقت جو را همانند پروانه‌های عاشق، گرداگردش جمع کرد و آنان را از محضر پر فیضش سیراب ساخت. 

هم زمان با اوج گیری قیام مردمی در خرداد ۱۳۴۲ و تبعید امام خمینی رحمه الله به نجف اشرف، همواره مدافع امام بود و در کنار آن رهبر فرزانه، در پاسداری از اسلام کوشید.

وی پس از انقلاب نیز در کنار امام و یاران گران قدرش، در حفظ آرمان‌های نظام اسلامی و دفع توطئه‌های دشمنان نظام، عاشقانه تلاش می‌کرد. شهید مدنی، در طول زندگی پرثمرش، خدمات ارزنده‌ای به اسلام و ملت ایران در نقاط مختلف کشورمان به یادگار گذاشت و سرانجام به دست منافقان کوردل، در محراب نماز جمعه به شهادت رسید.

 

آیت اللّه سید اسدالله مدنی دهخوارقانی، در سال ۱۲۹۳، در روستای آذرشهر یا دهخوارقان، از توابع تبریز پا به عرصه وجود نهاد. در چهار سالگی مادر و در شانزده سالگی پدر خود را از دست داد و دوران کودکی را با رنج و سختی به پایان رسانید.

سیداسدالله در اوایل جوانی، به سلک طالبان علم و کمال راه یافت و دروس ابتدایی را در حوزه علمیه یزد فرا گرفت. قلب لبریز از عشق و شعف به معارف اسلامی، او را واداشت که سال‌ها در کنار بارگاه فاطمه معصومه علیهاالسلام؛ ماندگار شود و از محضر بزرگان دانش فقه و اصول بهره‌مند گردد. وی مدتی در محضر استادانی، چون آیت الله حجت کوه کمری، آیت الله سیدمحمدتقی خوانساری و چهار سال در محضر امام خمینی رحمه الله حضور یافت و از درس‌های فلسفه، عرفان و اخلاق ایشان بهره فراوان برد و همین کلاس‌های درس سبب شد عشقش به حضرت امام فزونی یابد.

 

پس از آن، سال‌های هجرت از وطن را در کنار بارگاه قدسی امام علی علیه السلام، زانوی ادب بر زمین نهاد و شب و روز در فضای آکنده از معنویت حوزه علمیه نجف، از دانش و معارف بزرگانی، چون آیت الله حکیم، آیت الله سیدابوالحسن اصفهانی و آیت الله عبدالهادی شیرازی بهره برد تا سرانجام به درجه اجتهاد رسید.

 

آیت الله مدنی افزون بر استعداد خاصی که در زمینه تحصیل از خود نشان می‌داد، مبارزی بی امان و سازش ناپذیر بود. 

وی پس از چندین سال دوری از وطن، در سال ۱۳۳۱، با کوله باری از دانش از نجف اشرف به زادگاه خود بازگشت.

او که از جوانی همت خود را در راه مبارزه با ستم و فساد قرار داده بود، در نخستین برخورد آشکار با رژیم طاغوتی، مردم را به مقابله با تولید و فروش محصولات کارخانه بزرگ مشروب سازی آذرشهر تشویق کرد و خواستار برچیده شدن فوری این کارخانه شد.

وی در سخنرانی، با تهدید مزدوران رژیم پهلوی گفت که پانزده روز مهلت دارند تا کارخانه مشروب سازی را از آذرشهر بردارند. 

در غیر این صورت، مردم بساط آن را برخواهند چید و هر کس در این راه کشته شود، شهید است. در آن سال‌های سیاه که هیچ فریادی بلند نمی‌شد و هیچ ندایی برای دفاع از اسلام و مسلمانان برنمی خواست، این تهدید‌ها و سخنرانی ها، از کسی جز مدنی ساخته نبود.

 

شهید آیت الله مدنی که از تمام فرصت‌ها برای مبارزه با رژیم پهلوی سود می‌جست، در مبارزاتش بر ضدرژیم می‌کوشید از پیشوایان معصوم علیه السلام پیروی کند. به همین دلیل، با نزدیک شدن عیدفطر سال ۱۳۳۱، زمزمه نماز پرشور عید فطر در خارج از شهر، در بین مردم به گوش رسید. شهید مدنی در اجتماع مردم در مسجد جامع شهر اعلام کرد: «ای مردم! فردا، نماز عید را در خارج از شهر اقامه خواهیم کرد.

کسانی که حمیّت و غیرت اسلامی دارند، فردا صبح در محل حاضر باشند.» پس از اعلام این مطلب، مردم یک پارچه پاسخ می‌دهند: «کفن‌های ما آماده است و ما آماده هر گونه فداکاری در راه اسلام هستیم».

 

پس از اقامه نماز و خطبه‌های پرشور آن شهید آسمانی، راه پیمایی پرشوری شکل گرفت و شهید مدنی با گام‌هایی بلند و استوار، پیشاپیش جمعیت حرکت می‌کرد. این شور اسلامی در مردم سبب شد تا عده‌ای از سربازان که برای حفاظت از اماکن دولتی گماشته شده بودند، سلاح هایشان را زمین بگذارند و به توده مردم بپیوندند.

در این هنگام، شهید مدنی به سخنرانی پرداخت و مردم را به آرامش دعوت کرد. آن‌ها نیز در حالی که راضی و خشنود از حرکت ضدطاغوتی شان بودند، بر سر و دست‌های او بوسه زدند و با تأیید این حرکت اسلامی، به آن خاتمه دادند.

 

شهید مدنی با درایت و هوشیاری خاص خود توانست باور‌های مردم را به خوبی هدایت کند و آن‌ها را با اقامه نماز عید، به مقابله با رژیم بکشاند. از این رهگذر، نخستین راه پیمایی اعتراض آمیز در برابر نظام شاهنشاهی به سال ۱۳۳۱ ترتیب داده شد. به دنبال حرکت عمیق و عظیم آیت الله مدنی، وحشت بی سابقه‌ای مسئولان را فرا گرفت، به گونه‌ای که افراد سرشناس و فعال راه پیمایی، شناسایی و در عملیات وحشیانه‌ای دستگیر و زندانی شدند. این بار نیز شهید مدنی از غیرت دینی مردم بهره جست و آن‌ها را به تحصن در تلگراف خانه برای آزادی دستگیر شدگان دعوت و تشویق کرد. 

مردم متحصن به دستور شهید مدنی، بر درخواست خود پافشاری کردند و آیت الله مدنی نیز در سخنان شورانگیزی، آخرین اخطار را به مسئولان داد و گفت: «اگر تا فردا زندانیان که به جرم دفاع از اسلام دستگیر شده اند، آزاد نگردند، ما خودمان می‌دانیم آن‌ها را چه طور آزاد کنیم.» به دنبال سخنان کوبنده و تهدید آیت الله مدنی، زندانیان و در واقع، ترتیب دهندگان نخستین راه پیمایی و تظاهرات مخالف با حکومت پهلوی، آزاد و پیروزمندانه وارد شهر شدند.

 

آیت الله مدنی، در دوران اقامت در نجف، به طور مرتب به ایران سفر می‌کرد و مبارزه با مفاسد اجتماعی و مظاهر طاغوت، یکی از کار‌های اصلی او بود و به همین دلیل، پیوسته از شهری به شهر دیگر تبعید می‌شد. 

البته این سختی‌ها هرگز مانع انجام رسالت و وظیفه اش در برابر اسلام نمی‌شد و همواره در شهر‌های مختلف تبلیغ و روشنگری می‌کرد.

او نخستین حرکت تبلیغی خود را از روستای مرادبیک همدان، هنگام تبعید به آن جا شروع کرد، چنان که خود می‌گفت: «من دیدم باید همدان را حرکت بدهم. از یک ده کار را شروع کردم تا مردم ببینند، بعد گرایش پیدا کنند.» وی دستور داد کسی حق ندارد بدون حجاب اسلامی وارد روستا شود. همچنین فروختن و نوشیدن مشروبات الکلی را ممنوع کرد و بدین ترتیب، روستای مرادبیک، به روستایی نمونه تبدیل شد.

 

این رفتار سبب شد مردم همدان گرد او جمع شوند و در مبارزات سیاسی بر ضد رژیم، شهید مدنی، رهبری و ارشاد مردم را به عهده گرفت. او در سال‌های ۴۱ و ۴۲ و پس از قیام پانزده خرداد، به مبارزاتش در این شهر شدت بخشید.

شهید مدنی در سال‌های حضور در همدان، افزون بر فعالیت‌های مبارزاتی، خدمات ارزنده‌ای نیز داشت. از آن جمله می‌توان به ساخت مدرسه دینی در روستای دره مرادبیک همدان، مدرسه علمیه در همدان، مؤسسه مهدیه و صندوق تعاون و امور اجتماعی اشاره کرد.

 

شهید محراب، آیت الله مدنی هرگز لحظه‌ای نیاسود. اینک نه تنها تبریز و آذربایجان که دیگر شهر‌های کشورمان نیز خاطرات شیرینی از او دارند. همدان و خرم آباد، یاد تبعیدی غریبی را که بذر مبارزه در دل‌های مردم می‌افشاند، به یادگار دارند. نقش محبت‌ها و مردانگی‌های او را نورآباد مَمَسنی در استان فارس و بندرکنگان جاودانه ساخته اند و مردم مهاباد، اعم از شیعه و سنی مهرش را در دل دارند؛ چرا که او بزرگ منادی وحدت در سال‌های رواج تفرقه و نفاق در آن شهر‌ها بود.

 

پس از قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲ و تبعید امام خمینی رحمه الله به عراق، شهید مدنی، از کسانی بود که در سخت‌ترین روز‌ها در کنار ایشان بود. او چه در نجف و چه در روز‌هایی که برای تبلیغ به ایران سفر می‌کرد، از امام سخن می‌گفت و رسالت و وظایف مؤمنان را در برابر رژیم گوشزد می‌کرد. از این رو، بار‌ها تحت تعقیب قرار گرفت.

از سال ۱۳۴۱ که اخبار مربوط به شروع نهضت اسلامی در ایران به رهبری امام خمینی رحمه الله به نجف رسیده بود، شهید مدنی، حرکت گسترده‌ای را در حمایت و پشتیبانی امام در نجف ترتیب داد. از جمله این حرکت ها، تعطیل کردن کلاس‌های درس، برپایی سخنرانی و جلسه‌های متعدد در مساجد و برپایی راه پیمایی عظیم مردمی به طرفداری از مبارزات امام خمینی رحمه الله بود. این کارها، در انتشار خبر نهضت اسلامی در ایران و مطرح ساختن آن در اذهان مردم جهان بسیار مؤثر واقع شد.

 

با تبعید امام خمینی قدس سرهم به نجف اشرف، شهید مدنی، در تبیین مقام علمی و تبلیغ موقعیت سیاسی امام کوشید. با آنکه حکومت‌های طاغوتی ایران و عراق با توطئه برنامه ریزی شده در مخدوش جلوه دادن شخصیت علمی و اخلاقی امام خمینی رحمه الله می‌کوشیدند، شهید مدنی با شرکت در جلسه‌های درس امام و نماز جماعت ایشان، توجه طلاب و مردم را به ایشان معطوف می‌داشت. او به اندازه‌ای برای شخصیت سیاسی و علمی امام ارزش قائل بود که وقتی عده‌ای از شهید مدنی به علت شخصیت بالای علمی اش رساله علمیه می‌خواهند، مخالفت می‌کند و می‌گوید: «وقتی مرجعی همچون آیت الله العظمی امام خمینی وجود دارد، ما باید همه مروّج چنین مرجعی باشیم».

 

 

پس از به ثمر رسیدن قیام خونین ملت ایران به رهبری امام خمینی رحمه الله، شهید مدنی، فصل دیگری از فعالیت‌های خود را برای پاسداری از انقلاب شکوهمند اسلامی آغاز کرد. پس از آغاز جنگ تحمیلی، او با روشنگری سربازان، در تقویت روحیه رزمندگان اسلام نقش بسزایی داشت. شهید مدنی با پوشیدن لباس رزم و شرکت در جبهه‌های نبرد، حضور در کنار سپاهیان اسلام و شرکت در مجالس دعا و نیایش آنان، مشوق بزرگی برای رزمندگان به شمار می‌آمد.

 

 

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، شهید مدنی به دعوت مردم همدان به این شهر رفت و مردم آن دیار، او را به نمایندگی مجلس خبرگان انتخاب کردند. ایشان در تدوین قانون اساسی در کنار بزرگانی، چون آیت الله بهشتی، آیت الله دستغیب، آیت الله صدوقی و دیگر بزرگان بسیار می‌کوشید.

شهید مدنی پس از شهادت نخستین امام جمعه تبریز، آیت الله قاضی طباطبایی، به عنوان نماینده امام و امام جمعه تبریز منصوب گشت و در مسند امامت جمعه، شب و روز تلاش می‌کرد. او طلایه دار وحدت مردم مسلمان آذربایجان، بانی کار‌های عمرانی و معلم اخلاق مردم بود و به قدری آنان را تحت تأثیر تقوای خویش قرار داد که امت خداجوی آذربایجان، ایشان را اسلام مجسم می‌دانستند. رشادت و شهامت آن بزرگوار، به قدری مردم را مجذوب سیمای ملکوتی و حیات بخش او کرد که در حوادث ناگوار، همگان با پیروی از او و کلام آرامش بخش و دل نشین وی، توانستند توطئه‌ها را سرکوب کنند.

 

 

شهید مدنی، این مبارز آگاه و شجاع، مدافع و حامی رهبری و ستاره درخشان آسمان روحانیت، پس از ده‌ها سال مبارزه بی امان با ظلم طاغوت، در بیستم شهریورماه سال ۱۳۶۰، در محراب نماز جمعه تبریز پس از اقامه نماز جمعه و پیش از اقامه نماز عصر، به دست منافقان کوردل به شهادت رسید و سر به سجودی ابدی نهاد.

 

 

روح بزرگش به ملکوت اعلی پیوست و نفس مطمئنه اش، راضی و مرضی در پیشگاه خدایش آسود. پیکر پاک آن شهید جاوید پس از تشییع در شهر‌های تبریز و قم، در حرم حضرت معصومه علیهاالسلام آرمید. روحش شاد و راهش پررهرو باد!

 

 

فیلم لحظاتی پس از ترور آیت الله مدنی

 

منبع: حوزه نت