میلیبند: اروپا و آمریکا می‌توانند برای کمک به آوارگان به‌مراتب بیشتر تلاش کنند

دیوید میلیبند در گفتگو با شبکه تلویزیونی سی ان ان گفت: اروپا و آمریکا می‌توانند برای کمک به آوارگان سوری به‌مراتب بیش از این تلاش کنند. 

 الینی جیوکاس، خبرنگار این شبکه ابتدا گفت: اخیراً سازمان ملل، شرایط سوریه را «بزرگ ترین بحران انسانی و آوارگان در عصر ما» لقب داده است. سوریه طی پنج سال گذشته 275 میلیارد دلار از رشد اقتصادی خود را از دست داده است. اگر جنگ سوریه تا یک دهه ادامه پیدا کند، رقم رشد اقتصادیِ از دست رفته‌ی سوریه به یک تریلیون (1000 میلیارد) دلار افزایش خواهد یافت. 

تاکنون در سوریه 270 هزار نفر کشته و بیش از یک میلیون نفر زخمی شده‌اند. یازده میلیون تن نیز از خانه‌های خود در این کشور رانده شده‌اند. این رقم، برابر با نصف جمعیت سوریه پیش از آغاز جنگ است. 

دیوید میلیبند، مدیر اجرایی کمیته نجات بین‌المللی و رهبر سابق حزب کارگر انگلیس، در گفتگوی اختصاصی با الینی جیوکاس درباره بحران آوارگان گفت: به نظر من، باید این مشکل در سرچشمه حل و سپس به عوارض آن را در سایر کشورها نیز پرداخته شود. سرچشمه، عبارت از کشورهای منطقه، به ویژه، اردن، لبنان و همچنین ترکیه است، اما این کشورها قادر نیستند از پس مشکلات مربوط به چهار الی پنج میلیون آواره‌ای که به این کشورها سرازیر شده‌اند، برآیند. 

میلیبند تأکید کرد: اروپا نیز باید عملکردِ به‌مراتب بهتری داشته باشد. اروپا باید در زمینه‌های مختلف عملکرد بهتری از خود نشان دهد: اولاً، ثبت‌نام و خوشامدگویی به آوارگان؛ درثانی، بررسی این که آیا این افراد واقعاً آواره هستند - زیرا فقط کسانی که واجد شرایط هستند باید مجاز به ماندن در اروپا باشند - و سوم این که، تمام کشورها در سراسر اروپا باید در پذیرش آوارگان سهیم باشند، زیرا نباید انتظار داشت که فقط آلمان و سوئد به‌تنهایی با این مشکل دست و پنجه نرم کنند. 

میلیبند در بخش دیگری از این مصاحبه خطاب به الینی جیوکاس، خبرنگار سی ان ان، گفت: آمار و ارقامی که شما در رابطه با اقتصاد سوریه اعلام کردید، نشان می‌دهد که سوریه قبل از جنگ، یک کشور طبقه‌ی متوسط بوده است. میلیبند افزود: اگر کشوری 275 میلیارد دلار رشد اقتصادی را از دست بدهد، این حاکی از آن است که در بدو امر (پیش از جنگ) ثروت قابل توجهی داشته که آن ثروت‌ها را در خلال جنگ از دست داده است. سازمان خیریه‌ی ما دریافته است که پس از پنج سال جنگ، آوارگان سوری دیگر هیچ پولی ندارند. هر کسی که زودتر از سوریه خارج شده بوده، اکنون در کشورهای خارجی پولش تمام شده و هر کس که بتازگی از سوریه خارج می‌شود، پس انداز و مایملک خود را در داخل سوریه از دست داده است. از اینرو، آوارگان با مشکلات مالی شدید مواجهند. 

میلیبند افزود: هرچند آمریکا به طور سنتی کشوری مهاجرپذیر بوده، تاکنون فقط 2500 مهاجر سوری را پذیرفته است. البته آمریکا به‌علت شرایط خاص جغرافیایی‌اش (منزوی بودن از اروپا) خوش اقبال است، زیرا صادقانه بگویم که آمریکا باتوجه به این شرایط خاص جغرافیایی، قادر است همان آوارگانی را که خودش می‌خواهد برگزیند و به آمریکا راه دهد. آمریکا به علت نگرانی‌های امنیتی که دارد، روند گزینشی دقیقی را برای پذیرش آوارگان اِعمال می‌کند که برای هر آواره، 18 الی 24 ماه طول می‌کشد، زیرا تمام آژانس‌های دولت آمریکا (سرویس‌های اطلاعاتی و غیره در این کشور) در روند گزینش آوارگان دخیل هستند. 

میلیبند تأکید کرد: آمریکا نیز باید مانند کانادا بر شمار آوارگانی که می‌پذیرد بیافزاید، زیرا دولت جدید کانادا اعلام کرده است که بیست و پنج هزار آواره را خواهد پذیرفت. تلاش کانادا در این زمینه، تلاش‌های آمریکا را تحت‌الشعاع خود قرار داده است. این در حالی است که آمریکا در تاریخ خود نشان داده است که چگونه باید آوارگان را اسکان داد. به عنوان مثال، آلبرت انیشتین، دانشمند معروف آلمانی، در هشتاد سال پیش، کمیته نجات بین‌المللی را در آمریکا بنیان نهاد و این در حالی است که انیشتین خودش یکی از مهاجران در آمریکا بود. خانم مادلین آلبرایت یک مهاجر بوده است. اکنون ما می‌دانیم که پدر بیولوژیکی (واقعی) استیو جابز، رییس سابق شرکت اپل، یک مهاجر سوری بوده است. آمریکا کشوری است که قبلاً به‌خوبی نشان داده است که چگونه باید آوارگان را اسکان داد و در آینده نیز باید به همه نشان دهد که بهترین راه انجام این کار چیست (در اسکان‌دهی به مهاجران، سرمشق سایر کشورها باشد)