آیا سران عرب بیدار می شوند؟

سران عرب روز چهارشنبه در پایان نشست خود در بحرالمیت اردن در بیانیه ای ضمن مخالفت با ادامه سیاست های رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان، بر از سرگیری مذاکرات سازش با رژیم صهیونیستی بر اساس یک برنامه زمان بندی شده مشخص در چارچوب گزینه دو کشوری تاکید کردند.

سران عرب در این بیانیه تصریح کردند گزینه تشکیل کشور مستقل فلسطین بر اساس مرزهای چهارم ژوئن 1967 به پایتختی قدس شرقی تنها راه حل برای  رسیدن به امنیت و ثبات است و باید  اسرائیل بر اساس این طرح از همه اراضی اشغالی فلسطین، لبنان و سوریه عقب نشینی کند و به مرزهای چهارم ژوئن سال 1967 بازگردد و حل و فصل همه موضوعات مرتبط به راه حل نهایی و در راس آن موضوع آوارگان را تضمین و امنیت را فراهم کند. 

سران عرب همچنین با اقدامات یکجانبه رژیم صهیونیستی برای تغییر دادن حقایق میدانی از جمله تغییر هویت اسلامی قدس که در ضدیت با گزینه دو کشور است، مخالفت کردند و از جامعه بین المللی خواستند قطعنامه های شورای امنیت را که آخرین آن قطعنامه 2334 در سال 2016  مبنی بر محکومیت شهرک سازی بوده است، اجرا کنند. آنها همچنین بدون اشاره به امریکا از کشورهای جهان خواستند به دنبال انتقال سفارت خود به قدس نباشند و این شهر را به عنوان پایتخت اسرائیل به رسمیت نشناسند. 

به نظرمی رسد علی رغم تلاش محافل صهیونیستی و رسانه های غربی برای به حاشیه بردن مسئله فلسطین و تنش آفرینی در روابط کشورهای عربی با ایران در نشست سران عرب، بیانیه پایانی این نشست متاثر از سیاست های جانبدارانه دولت جدید امریکا از رژیم صهیونیستی وفاصله گرفتن از گزینه دو کشوری، بر مسئله فلسطین وحل این موضوع به عنوان تنها را ه برقراری صلح و ثبات در منطقه تمرکز داشت. 

اسوشیتدپرس 27 بهمن ماه گذشته به نقل از یک مقام ارشد کاخ سفید در آستانه دیدار  دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا و بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی در واشنگتن گزارش داد که صلح میان اسرائیلی ها و فلسطینی ها ممکن است به شکل راه حل دو کشوری نباشد. این مقام کاخ سفید افزوده بود  این مربوط به اسرائیلی ها و فلسطینی هاست که مشخص کنند صلح چگونه برقرار خواهد شد و هدف صلح است ، نه راه حل دو کشوری.  

ترامپ همچنین وعده داده بود که سفارت امریکا در تل آویو را به قدس منتقل کند و از رای ممتنع دولت اوباما به قطعنامه 2334 شورای امنیت در محکومیت شهرک سازی رژیم صهیونیستی به شدت انتقاد کرده بود. او همچنین وعده داده بود دیوید فریدمن یکی از صهیونیست های طرفدار الحاق کرانه باختری به سرزمین های اشغالی و مخالف گزینه تشکیل کشور مستقل فلسطین را به عنوان سفیر امریکا در تل آویو انتخاب کند و همین وعده  هم زمان با برگزاری نشست سران عرب در بحرالمیت، عملی شد و فریدمن روز چهارشنبه به عنوان سفیر سوگند یاد کرد.  

هر چند سران عرب در نشست پایانی خود متاثر از رویکرد دولت ترامپ در قبال طرح سازش، بر حل مسئله فلسطین بر اساس گزینه تشکیل کشور مستقل فلسطین در مرزهای ژوئن 1967 تاکید کردند اما به نظر می رسد باز هم این بیانیه بدون هیچ راهکار عملی،  ره به جایی نبرد چرا که در طول چند دهه گذشته و از زمان مذاکرات اسلو در سال 1993، رژیم صهیونیستی به هیچ یک از قطعنامه های شورای امنیت یا  مذاکرات با تشکیلات خودگردان فلسطین با نظارت کمیته چهار جانبه تحت نظر سازمان ملل وقعی ننهاده و سیاست های توسعه طلبانه خود را در سرزمین های فلسطینی ادامه داده  و در حال حاضر هم با ادامه شهرک سازی در کرانه باختری به دنبال الحاق این منطقه به سرزمین های اشغالی است و انتظار می رود اقدامات توسعه طلبانه این رژیم اکنون با حمایت های بی دریغ دولت جدید امریکا از اسراییل و شروع بکار دیوید فریدمن به عنوان سفیر  در تل آویو وارد فاز تازه ای شود. 

موضع آمریکا در دو دهه گذشته وقت کشی وخریدن فرصت برای توسعه طلبی رژیم صهیونیستی و خارج کردن این رژیم از تیررس اهرم فشار مجامع بین المللی با تاکید بر این که اسرائیلی ها و فلسطینی ها باید از طریق مذاکرات مستقیم بر سر راه حل دو کشوری به توافق برسند،  بوده است. حالا هم همین موضع از سوی «جیسون گرینبلات فرستاده دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا به نشست سران عرب تکرار شد که به معنای این است که امریکا اهمیتی به تصمیم های سران عرب نخواهد داد.

گرینبلات روز چهارشنبه به مقامات حاضر در نشست سران کشورهای عضو اتحادیه عرب در اردن اعلام کرد: توافق صلح را نمی توان به کسی تحمیل کرد که  معنای آن کاملا روشن است.

حالا باید دید آیا سران عرب از خواب غفلت بیدار خواهند شد و این واقعیت را خواهند دریافت که تنها راه برقراری صلح وثبات در منطقه استفاده از تجربه حزب الله لبنان و پیوستن به محور مقاومت و اقدامات عملی و مقابله با رژیم صهیونیستی است یا اینکه همچنان خود را به دادن امتیاز به صهیونیست ها، بیانیه ها وقطعنامه هایی دل خوش خواهند کرد که هیچ تاثیری در جلوگیری از  اشغالگری رژیم صهیونیستی نخواهد داشت. به نظر می رسد همین نبود اقدامات عملی است که نیکی هیلی نماینده امریکا در سازمان ملل را آنقدر گستاخ کرده است که در کنفرانس سالانه آیپک ( کمیته امور عمومی آمریکا، اسرائیل ) بزرگترین لابی حامی رژیم صهیونیستی  در آمریکا با افتخار بگوید : « آنچه که من می توانم اعلام کنم این است که در سازمان ملل متحد کسی جرات صحبت کردن با من درباره قطعنامه 2234 را ندارد». به راستی اگر کسی جرات این را ندارد که در باره قطعنامه ای که از سوی شورای امنیت تصویب شده با نیکی هیلی سخن بگوید، بیانیه سران عرب که هیچ جایگاهی در صحنه بین المللی ندارند ره به جایی خواهد برد؟

-----------------------------------------

بررسی و تحلیل/ رضا محمدمراد