مسئولان برای نجات مردم از آسیب بیشتر اقدام کنند

به گزارش خبرگزاري صداوسيما ، در بيانيه خبرنگاران آمده است: چندي است که شاخص هاي آلودگي هوا در تهران و تعدادي از شهرهاي بزرگ سرزمين مان از حالت معمول، فراتر رفته و مه غليظ آلاينده هاي حامل ذرات معلق همه جا را فراگرفته است. آلودگي هوا براي مردم تهران و کلانشهرهاي کشورمان البته موضوع تازه اي نيست و تقريبا در همه سالهاي اخير به ويژه در فصول سرما در پاييز و زمستان زندگي و سلامت مردم را در همه ابعاد جسمي،رواني و اجتماعي مختل مي کند.

 

سرفه ها و خس خس سينه ها بيشتر شده است، چشم ها مي سوزد، خستگي و بي حوصلگي افزون و بيماريهاي قلبي و تنفسي تشديد شده است، سينه ها به درد آمده است و قلبها مي گيرد. ذرات معلق کوچکتر از 2.5 ميکرون که اکنون آلاينده اصلي هواي کلانشهرهاست، در کنه ريه ها جا خوش مي کند و چه نسلي براي آينده اين سرزمين رشد مي کنند و بزرگ مي شوند.

بيماريهاي جسمي تنها ارمغان هواي آلوده نيست، شاخص هاي سلامت روان هم از اين بلاي عادي شده،تاثير مي گيرند، همه کلافه اند، استرس، افسردگي و اضطراب مردم قطعا در اين روزها بيشتر شده است و عصبانيت، بگو مگو و مشاجره ها در اين روزهاي آلوده بيشتر رخ مي نمايند.

مي گويند از خانه خارج نشويد، در خانه بمانيد، پس حتماً سلامت اجتماعي مردم هم به مخاطره افتاده است، ديد و بازديدها و سفرها نيز از حالت عادي خارج مي شود و آنچه مي ماند، سرنوشت ناميموني است که مي شد و مي شود با اقدام به موقع مسئولاني که دستي بر آتش دارند، تغيير کند.

اگر معتقديم، سرنوشت هيچ قومي تغيير نمي کند مگر آنکه خودشان بخواهند، پس بايد پرسيد چرا نمي خواهيم، اين بلاي هميشگي از سر سرزمينمان رخت بربندد. مگر مشابه آن در شهرهاي پر جمعيت شرق و غرب عالم نبود. ابرشهرهايي که با برنامه ريزي هاي چند ساله دولتمردانشان توانستند، کلانشهرهاي پاکي براي شهروندانشان بسازند، چرا از تجربه آنان استفاده نمي کنيم؟

آلودگي هوا مسئله امروز و ديروزمان نيست و با اين روال قطعاً مسئله فرداي کشور عزيرمان نيز خواهد بود. راه حل هاي اين پديده نامبارک را بارها بارها در مصاحبه ها،ميزگردها و مناظره ها گفته اند و شنيده ايم.

راه حل هاي کوتاه مدت، ميان مدت و بلند مدت. از نوسازي و توسعه سيستم حمل و نقل عمومي گرفته تا استانداردسازي خودروها،بنزين، گازوئيل و دور کردن صنايع آلاينده از محيط زندگي مردم تا استفاده از فناوري هاي نوين براي کاهش آلاينده ها.

همه، راه حل ها را مي دانيم اما منتظر معجزه نشسته ايم، کاري نمي کنيم، زحمتي نمي کشيم، برنامه هاي مصوب روي کاغذ مي مانند، شهرهاي بزرگ بزرگتر مي شوند و فاصله توسعه کلانشهرها با شهرهاي کوچک، هر روز بيشتر مي شود، تا شاخص هاي آلودگي به مرز ناسالم و وضعيت اضطرار برسد.

آن وقت است که جلساتي تشکيل مي شود که نهايت تصميم خروجي آن تعطيل شدن مدارس است، مسکني براي سرپوش بر کارهاي نکرده.
آخر سر هم مردم و مسئولان چشم به آسمان دارند، شايد بادي بوزد يا باراني ببارد. خبرنگاران هم جزئي از همين مردم آسيب ديده اند و البته آنان نيز از اخبار ناقص، قطره چکاني و ديرهنگام مسئولان آزرده خاطرند.

اطلاعات مربوط به آلاينده هاي هوا نيز به خاطر نبود دستگاههاي سنجش کافي در شهرها و حتي مناطق مختلف پايتخت به درستي سنجش نمي شود و آمار دقيق و کاملي از ميزان آلودگي اقصي نقاط کشور اعلام نمي شود. اطلاعات مربوط به ميزان آلايندگي و استاندارد بنزين، گازوئيل و خودروها نيز واقعي و شفاف نيست.صنايع آلاينده نيز بي هيچ ترسي در حريم شهرها به فعاليت خود ادامه مي دهند، مي ماند مردمي که بايد با مديريت رفت و آمد خود با وجود سيستم ضعيف حمل و نقل عمومي سهمي در کاهش آلاينده ها داشته باشند.

حتي تصميم کميته اضطرار براي تعطيلي ها نيز طوري اعلام مي شود که کسي هوس سفر نکند و البته اگر هوس سفر کرد، نمي داند که کجا بايد برود، تا دچار مسموميتهاي حاد تنقسي نشود.

شهرمان سياه شده است، دود غليط آلودگي فضا را پر کرده است، اي کاش بيان اين درد قديمي اين بار به سياه نمايي تعبير نشود و آنان که دستي بر آتش دارند، تصميمي بگيرند تا از رنجي که مي بريم کم شود.

خبرنگاران حوزه سلامت از روساي قواي سه گانه، وزراي محترم، نمايندگان مجلس، شهرداران، متوليان توليد و پايش خودروها و صنايع، برنامه ريزان شهري و توسعه مي خواهند، از همين امروز براي داشتن شهر و سرزميني سالم در سالهاي آينده، آستين ها را بالا بزنند.